06.07.2011 r, Stacja Bukownica

Dzień trzeci Lata w teatrze

Dziennik dzieci i młodzieży przebywających na półkolonii w Bukownicy „Wesoła Stacyjka”, redagowany przez grupę promocyjno-dziennikarską pod kierunkiem pani Teresy Ossolińskiej donosi:

Grupa aktorska pod kierunkiem pani Izabeli Czajkowskiej rozpoczęła budowanie spektaklu „Tajemnice starej skrzyni”.

Koncentracji i pamięci wymagało ćwiczenie polegające na powtórzeniu wszystkich wyrazów, podanych wcześniej przez uczestników. Zwycięzcą został 11-letni Szymon, który bez zająknięcia niemalże na jednym dechu powtórzył 32 wyrazy. Tuż za nim uplasowała się 10-letnia Julka – 31 wyrazów. Trzecie miejsce na podium pamięci zajął 13-letni Tobiasz – 30 wyrazów.

Pani Iza cieszy się, bo należy przypuszczać, że bez trudu zapamiętają nawet najdłuższą rolę.

Dzieci chętnie wykonywały ćwiczenia z elementami dramy np. "rzeźbiły", czyli ustawiały modela, a potem opisywały i nazywały swoje uczucia względem „rzeźby”. Wrażliwość zmysłową i koncentrację pobudzały ćwiczenia typu wykrywacz dźwięków. Wsłuchiwano się w dźwięki na sali, potem na dworze. Ich identyfikacja wypadła wspaniale.

Zabawa w lustro wymagała ekspresji pozawerbalnej. Wyrażanie emocji za pomocą ciała nie było łatwe, ale dzieci poradziły sobie znakomicie. Mali aktorzy ujawniali swoje predyspozycje poprzez ruch, zabawę i improwizację.

Wiele działo się w grupie kostiumowo-scenograficznej pani Marii Wróbel. Dzieci poznały rodzaje scenografii i jej elementy. Wykonały interesujące projekty scenografii do ulubionych baśni, powieści i opowiadań. Wśród bajkowych scen nie zabrakło wnętrza domu Kubusia Puchatka, ogrodu myszki Miki, zabudowań wsi Bullerbyn i innych. Poznawały również techniki wykonywania makijażu.

W galerii ”Pod chmurką” wystawiono prace plastyczne. Były to portrety ulunionych aktorów, wyrażające różne emocje, np. wesołość, złość, smutek, zdziwienie, obojętność etc.

Zachwyt wzbudziła propozycja wejścia w rolę w postać kukły. Poruszając nią, dzieci podejmowały próby wyrażenia nastroju i emocji, wymyślonych przez siebie postaci np. złośliwego psa, wędrowniczka Jasia, nieumiejącej gotować gospodyni, zmęczonego ojca.

Kolejne zadane wymagało wyjścia w plener. Członkowie grupy weszli w role florystów i układali bukiety ślubne. Przydrożne łąki zostały niemal ogołocone z kwiatów. Powstały przepiękne bukiety, których nie powstydziłaby się żadna kwiaciarnia, a dziewczynki prezentowały je razem z sukniami ślubnymi, przebierając się za panny młode. Wybrano bukiet Weroniki jako rekwizyt do spektaklu. Na zakończenie dzieci przymierzały przed lustrem kapelusze, mówiły kim mogą być i próbowały zaimprowizować działanie postaci w zależności, jakie nakrycie głowy nakładały. Jednocześnie wybierały nakrycia głowy do planowanego spektaklu.

Grupa muzyczna pod kierunkiem pana Mirosława Borkowskiego rozśpiewała się na całego. Jej członkinie wsłuchiwały się w dźwięki w sali a potem na dworze. Poznawały rodzaje stylów muzycznych. Dziewczynki wykonały wiele ćwiczeń z rytmiki.

Zespół stopniowo przygotowuje oprawę muzyczną do spektaklu. Ale cicho sza…

Dobry nastrój towarzyszył nam do końca. Tym bardziej, że piekarz z piekarni „Aleksandra” – pan Michał Wrzesiński rozpieszcza nas od poniedziałku przepysznymi ciastkami i bułeczkami. Jak tak dalej pójdzie, to będziemy wyglądać jak pyza na polskich dróżkach.

Tekst: Klaudia Szmit, Magda Słomińska
Redakcja: Teresa Ossolińska